ایجاد محصولات با بافت های مختلف با استفاده از پارچه پلی استر شامل تکنیک ها و فرآیندهای مختلفی است که می تواند ظاهر و احساس سطح پارچه را تغییر دهد. در اینجا چند روش برای دستیابی به بافت های مختلف در محصولات ساخته شده از پارچه فیلامنت پلی استر آورده شده است:
انتخاب پارچه:
با انتخاب شروع کنید
پارچه فیلامنت پلی استر با بافت یا پرداخت دلخواه. برخی از پارچه ها دارای بافت های ذاتی مانند کرپ یا بافت های آجدار هستند، در حالی که برخی دیگر دارای سطح صاف هستند. انتخاب پارچه شما می تواند بر بافت نهایی تاثیر بگذارد.
دستکاری پارچه:
برای ایجاد بافت می توان از تکنیک های دستکاری پارچه استفاده کرد. اینها شامل تکنیک هایی مانند پلیسه کردن، کشیدن سیگار و شریر کردن است. با جمع آوری و دوخت پارچه به روش های خاص می توانید به الگوهای بافتی دست پیدا کنید.
برجسته کاری و چاپ:
منبت شامل فشار دادن یک الگو یا بافت بر روی سطح پارچه با استفاده از گرما و فشار است. می تواند طرح های برجسته یا فرورفته ایجاد کند. چاپ همچنین می تواند برای افزودن بافت از طریق الگوهایی مانند نقطه، راه راه یا جوهر برجسته استفاده شود.
لحاف کاری:
لحاف شامل دوخت چند لایه پارچه به هم و بالشتک در بین آنها است. خطوط و الگوهای دوخت جلوه ای بافت ایجاد می کند. لحاف را می توان در محصولاتی مانند لحاف، ملافه و برخی از انواع لباس استفاده کرد.
پایان های بافت:
پارچه فیلامنت پلی استر را می توان با پرداخت ها برای ایجاد بافت پردازش کرد. به عنوان مثال، شستن پارچه با شن و ماسه یا برس کشیدن پارچه می تواند سطحی نرم و کمی بافت ایجاد کند.
ژاکارد بافی:
بافت ژاکارد اجازه می دهد تا الگوها و بافت های پیچیده مستقیماً در پارچه بافته شوند. این تکنیک معمولا برای ایجاد طرح های بافت دار در اثاثه یا پارچه های پارچه ای استفاده می شود.
لوازم جانبی و گلدوزی:
افزودن لوازم جانبی یا گلدوزی به پارچه فیلامنت پلی استر می تواند بافت را از طریق بخیه های برجسته و لایه های پارچه ایجاد کند. این تکنیک ها اغلب در لباس، لوازم جانبی و دکوراسیون منزل استفاده می شود.
روچینگ و رافل:
روچینگ شامل جمع کردن پارچه به صورت چین‌دار یا چین‌دار برای ایجاد بافت است. رفل ها لایه هایی از پارچه جمع شده هستند که یک عنصر بعدی و بافتی به لباس و لوازم جانبی اضافه می کنند.
چین خوردگی و چین خوردگی:
تکنیک‌های چین‌خوردن و چین‌خوردن شامل چروک یا تا کردن عمدی پارچه برای ایجاد جلوه‌ای بافت‌دار و چروک‌شده است. این را می توان از طریق عملیات حرارتی یا شیمیایی انجام داد.
جمع کردن و نیشگون گرفتن:
تکنیک‌های چفت کردن و نیشگون گرفتن شامل تا کردن و محکم کردن بخش‌هایی از پارچه برای ایجاد مناطق برجسته و بافت‌دار است. این روش ها اغلب در مد لباس و طراحی با کیفیت بالا استفاده می شود.
پرینت سه بعدی:
در برخی از برنامه های پیشرفته،
پارچه فیلامنت پلی استر می توان آن را با فناوری چاپ سه بعدی ترکیب کرد تا بافت های سه بعدی را مستقیماً روی سطح پارچه ایجاد کند.
لایه بندی و ترکیب پارچه:
ترکیب لایه ها یا انواع مختلف پارچه پلی استر رشته ای نیز می تواند جلوه های بافتی ایجاد کند. به عنوان مثال، لایه بندی پارچه های شفاف و مات می تواند منجر به یک روکش بافت شود.3
En
