خاصیت آب گریزی یا آب گریز بودن
پارچه نایلون ژاکارد 200D بسته به نوع پوشش یا پوشش خاصی که در طول تولید روی پارچه اعمال می شود، می تواند متفاوت باشد. خود نایلون به طور طبیعی آبگریز نیست، اما می توان آن را از طریق فرآیندهای مختلف در برابر آب مقاوم کرد. در اینجا برخی از عواملی که ممکن است آب گریزی پارچه نایلون ژاکارد 200D را تحت تاثیر قرار دهد آورده شده است:
پوشش‌ها و درمان‌ها: بسیاری از پارچه‌های نایلونی، از جمله بافت‌های ژاکارد، با روکش‌ها یا پوشش‌های ضد آب درمان می‌شوند. رایج ترین روش استفاده از پوشش پلی اورتان (PU) است که مانعی ایجاد می کند که از نفوذ آب به پارچه جلوگیری می کند. درجه آب گریزی بسته به ضخامت و کیفیت پوشش می تواند متفاوت باشد.
پوشش ضد آب بادوام (DWR): برخی از پارچه‌ها روکش DWR دریافت می‌کنند که باعث می‌شود آب به جای خیساندن در پارچه، از روی سطح بریزد و غلت بزند. درمان‌های DWR اغلب برای افزایش مقاومت پارچه در برابر آب استفاده می‌شوند و می‌توان در صورت نیاز دوباره از آنها استفاده کرد.
الیاف آبگریز: در برخی موارد، الیاف آبگریز یا آب گریز ممکن است در طول فرآیند ریسندگی با الیاف نایلونی مخلوط شوند تا مقاومت پارچه در برابر آب بهبود یابد.
ساختار بافت: ساختار بافت خود می تواند بر مقاومت پارچه در برابر آب تأثیر بگذارد. بافت‌های تنگ‌تر معمولاً در برابر نفوذ آب مقاوم‌تر از بافت‌های شلتر هستند.
درمان‌های اضافی: بسته به سازنده و کاربرد مورد نظر، سایر درمان‌ها یا تکمیل‌ها ممکن است برای افزایش مقاومت در برابر آب و دوام استفاده شود.
الزامات ویژه برای فرآیند بافت پارچه ژاکارد نایلون 200D چیست؟
فرآیند بافندگی برای
پارچه نایلون ژاکارد 200D مانند سایر پارچه‌های ژاکارد به دلیل پیچیدگی ایجاد الگوها و طرح‌های پیچیده، نیازمندی‌های خاصی است. در اینجا الزامات و ملاحظات کلیدی برای فرآیند بافندگی وجود دارد:
بافندگی ژاکارد: ژاکارد بافی مستلزم استفاده از بافندگی های تخصصی است که به بافندگی ژاکارد معروف هستند. این دستگاه‌های بافندگی مجهز به سیستمی از قلاب‌ها یا قلاب‌ها هستند که رشته‌های تار مجزا را کنترل می‌کنند و امکان بالا و پایین بردن انتخابی نخ‌ها را برای ایجاد الگوها فراهم می‌کنند. بافندگی باید به خوبی نگهداری و برای دقت مدرج شود.
طراحی الگو: قبل از شروع بافت، باید یک الگو یا طرح دقیق ایجاد شود. این طرح مشخص می کند که نخ های تار چگونه باید چیده شوند تا الگوی مورد نظر ایجاد شود. طرح های پیچیده ممکن است به نرم افزار پیشرفته و طراحان ماهر نیاز داشته باشند.
مکانیسم کنترل: در ژاکارد بافی سنتی، از کارت های پانچ یا رول های کاغذ پانچ برای کنترل بافندگی استفاده می شد. هر کارت یا رول یک ردیف از پارچه را نشان می‌دهد و سوراخ‌هایی که روی کارت‌ها ایجاد می‌شود، نشان می‌دهد که برای ایجاد الگو باید کدام نخ‌های تار را بالا یا پایین برد. در ژاکارد بافی مدرن، سیستم های کنترل الکترونیکی تا حد زیادی جایگزین کارت های پانچ شده اند. این سیستم های الکترونیکی برای تفسیر طراحی و کنترل ماشین بافندگی نیاز به برنامه نویسی دارند.
انتخاب نخ: انتخاب نخ نایلونی ضروری است. نخ باید دارای کیفیت ثابت و دنیر (ضخامت) مناسب برای استفاده مورد نظر از پارچه باشد. ممکن است برای دستیابی به جلوه‌های طراحی خاص از رنگ‌ها و منکرهای مختلف استفاده شود.
تاب برداشتن: تاب برداشتن شامل نصب نخ های تار (نخ های درازا) روی ماشین بافندگی، پیروی از دستورالعمل های الگو است. این فرآیند باید دقیق باشد تا اطمینان حاصل شود که هر نخ به درستی قرار گرفته است.
انتخاب پود: انتخاب نخ های پود (نخ های افقی) به همان اندازه مهم است. انتخاب رنگ و نوع نخ پود می تواند بر ظاهر پارچه تمام شده تأثیر بگذارد.
کنترل کشش: حفظ کشش مناسب روی هر دو تار و نخ پود برای دستیابی به یک پارچه خوب بافته بسیار مهم است. دستگاه های کنترل کشش بر روی ماشین بافندگی باید به طور منظم نظارت و در صورت نیاز تنظیم شوند.
کنترل کیفیت: اقدامات کنترل کیفیت باید در طول فرآیند بافندگی وجود داشته باشد تا هرگونه خطا یا نقص بافت را شناسایی و اصلاح کند. بافندگان ماهر ممکن است پارچه را به صورت دوره ای در طول تولید بازرسی کنند.
تکمیل: پس از بافت، پارچه تحت فرآیندهای تکمیلی قرار می گیرد که ممکن است شامل شستشو، رنگرزی و هر گونه عملیات یا پوشش اضافی برای افزایش خواص آن باشد.
تعمیر و نگهداری: نگهداری منظم ماشین بافندگی ژاکارد برای اطمینان از بافت ثابت و با کیفیت بسیار مهم است. این شامل تمیز کردن، روانکاری و کالیبراسیون می شود.
En
-1.jpg?imageView2/2/format/jp2 "پارچه ژاکارد 200D پلی استر")
